لب می لرزند. شب می تپد. جنگل نفس می کشد. پروای چه داری مرا در شب بازوانت سفر ده. انگشتان شبانه ات را می فشارم وباد شقایق دور دست را پرپر می کند. به سقف جنگل می نگری: ستارگان در خیسی چشمانت می دوند. بی اشک چشمان تو ناتمام است ونمناکی جنگل نارساست.دستانت را می گشایی گره تاریکی می گشاید. لبخند می زنی رشته رمز می لرزد. می نگری رسایی چهره ات حیران می کند. بیا با جاده پیوستگی برویم. خزندگان در خوابند. دروازه ابدیت باز است. افتابی شویم. چشمان را بسپاریم که مهتاب اشنایی فرود اید. لبان را گم کنیم که صدا نا بهنگام است. در خواب در ختان نوشیده شویم که شکوه روییدن در ما می گذرد. باد می شکند. شب راکد می ماند. جنگل از تپش می افتد. جوشش اشک هم اهنگی را می شنویم و شیره گیاهان به سوی ابدیت می رود.
پاسخ: خیلی قشنگ بود اجی گلم مثل همیشه بی نظیر بود ممنون

سلام داش...حالت خوبه؟وبت خیلی خوبه باش حال میکنم...خوش باشی رفیقم

پاسخ

ممنون داداشم، خیلی دوست دارم داداش گلم، اولین کسی هستی که بعد رفتنم از چت روم برام نظر دادی و حالمو پرسیدی..

بازم بهم سر بزن خوشحال می شم داداش کوچولوم

امیدوارم همیشه سالم و سر حال باشی رفیق

سلام برا گیان

خوبی عزیزم

خوشی

میام چتروم ولی کسی نیست

دلم واسهت تنگ شده بازم بهم سر بزنم

دوست دارم راستی مهسا چطوره؟/خخخخخ